مروشین یکی از روستاهای کوهستانی از توابع شهرستان میانه واقع در استان آذربایجان شرقی زادگاه من است این روستا در شمال شرقی شهرستان میانه میان کوههای سربه فلک کشیده قراردارد طوری که تاوارد روستا نشوی از هیچ جایی نمی توان آبادی رادید اما خیلی باصفاست .قدمت چندهزارساله دارداین قدمت ازدرختانی بدست آمده که درقسمت شمال روستا به درختان پیر (کهنسال )ویا به عقیده ی روستائیان درختان متبرکه (زیارتی وقابل احترام)مشهور هستندمردم این روستا از سالیان دراز به دامداری وکشاورزی مشغول بودندمردمانی زحمت کش وسخت کوش ومقاوم در مقابل هرگونه سختی هامن در سال 1345 در فصل تابستان بیستم مردادماه دریک خانواده مذهبی وتاحدودی روشنفکر تر از دیگران به دنیا آمده ام منظور از روشن فکری این بود که در آن زمان این روستا به علت صعب العبور بودن معلم ومدرسه بودبه جرات می گویم تنها پدر من سواد خواندن ونوشتن وقرآن سواد بود به همین دلیل وقتی دید که در آبادی ما نه مدرسه هست ونه معلم منو به یکی از روستاهای هم جوار که در آنجا دایی پدرم زندگی می کرد بردندتا در خانه آنها بمانم ودرس بخوانم توجه شما عزیزانی که به وبلاگ سرمی زنید واین مطالب را مطالعه می نمایید جلب می کنم به اینکه بنده اولین نفر بودم که از این روستا به مدرسه ثبت نام شدم ودوراز خانواده اولین دانش آموز پایه اول ابتدایی درسال تحصیلی 52-51 از روستای مروشین مشغول به تحصیل شدم در سالهای بعد تعدادمان بیشترشد اما باز هم در جای دیگر ادامه تحصیل دادیم خیلی جالب است وقتی خودم و با بچه های خودم ودیگر بچه هامقایسه می کنم در تعجبم من چگونه در هشت سالگی تنها در منزل می ماندم وبرای خود شام وناهاروصبحانه درست می کردم ورخت ولباس می شستم وبهترین شاگرد مدرسه بودم این تعریف نیست به خدا تاپنجم ابتدایی فقط نمره بیست می شناختم با کدام امکانات ورفاه درس می خواندیم؟؟؟
نظرات شما عزیزان:
